Αυτισμός

Κοινωνικές-συναισθηματικές Δεξιότητες

      Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το μαθητή να κατανοεί τα συναισθήματα;

Αρχικά, μπορούμε να επικεντρωθούμε στην εκμάθηση της αναγνώρισης των τεσσάρων βασικών συναισθημάτων σε εκφράσεις του προσώπου. Δηλαδή, τη χαρά, τη λύπη, το θυμό και το φόβο. Ο εκπαιδευτικός σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται φροντίζει να ονομάζει τα συναισθήματα την ώρα που τα εμφανίζει ο μαθητής(π.χ. την ώρα που ο μαθητής φωνάζει θυμωμένα του λέει «είσαι θυμωμένος», την ώρα που κλαίει του λέει «είσαι λυπημένος») ή ονομάζει τα δικά του συναισθήματα (π.χ. «είμαι χαρούμενος» την ώρα που γελάει). Επιπροσθέτως, προτρέπει το μαθητή να προσέξει τα συναισθήματα που επιδεικνύουν οι συμμαθητές του και τα ονομάζει (π.χ. «κοίτα ο Γιάννης γελάει, είναι χαρούμενος»). Μπορεί όμως να κάνει και εκφράσεις με το πρόσωπό του μπροστά από τον καθρέφτη και προτρέπει το παιδί να κάνει το ίδιο(π.χ. «έλα να κάνουμε πως είσαι όταν θυμώνεις, πως είσαι όταν χαίρεσαι, κλπ).

            Ανωτέρας σημασίας δεν είναι μόνο να αναγνωρίζει ο μαθητής τα συναισθήματα αλλά να μπορεί να τα εκφράσει κιόλας. Αν επιθυμούμε να τον βοηθήσουμε να εκφράζει πιο περίπλοκα συναισθήματα από τα τέσσερα βασικά(όπως το άγχος, η αγωνία ή την ανία) με κοινωνικά πιο αποδεκτούς τρόπους(ο στόχος όμως αυτός αναφέρεται μόνο σε άτομα με Αυτισμό Υψηλής Λειτουργικότητας και σύνδρομο Asperger) τότε ο εκπαιδευτικός αναφέρει στο μαθητή τη δυνατότητα του να εκφραστεί με λόγο, για παράδειγμα «έχω αγωνία να νικήσω», αντί για τις κραυγές που συνηθίζει να βγάζει όταν έχει αγωνία. 


πηγή: http://www.pi-schools.gr/